مامان تو بهشت با چی راه بره؟

تا کریسمس چند روز بیشتر نمانده بود و جنب و جوش مردم برای خرید هدیه

کریسمس روزبه روز بیشتر می‌شد. من هم به فروشگاه رفته بودم و برای

پرداخت پول هدایایی که خریده بودم، در صف صندوق ایستاده بودم

... جلوی من دو بچه کوچک ، پسری 10 ساله و دختری کوچکتر ایستاده بودند

پسرک لابس مندرسی بر تن داشت ، کفش‌هایش پاره بود و چند اسکناس را در

دستهایش می فشرد.

لباس‌های دخترک هم دست کمی از مال برادرش نداشت ولی یک جفت کفش نو در

دست داشت. وقتی به صندوق رسیدیم ، دخترک آهسته کفشها را روی پیشخوان

گذاشت. چنان رفتار می کرد که انگار گنجینه ای پر ارزش را در دست دارد

صندوقدار قیمت کفشها را گفت:� 6دلار�.

پسرک پولهایش را روی پیشخوان ریخت و آنها را شمرد: 3دلار و 15 سنت

بعد رو به خواهرش کرد و گفت: � فکر کنم باید کفش‌ها را بگذاری سر جایش��

دخترک با شنیدن این حرف به شدت بغض کرد و با گریه گفت :�نه !نه! پس

مامان تو بهشت با چی راه بره؟�

پسرک جواب داد: �گریه نکن ، شاید فردا بتوانیم پول کفشها را در بیاوریم.�

من که شاهد ماجرا بودم، به سرعت 3دلار از کیفم بیرون آوردم و به صندوقدار دادم.

دخترک دو بازوی کوچکش را دور من حلقه کرد و با شادی گفت:� متشکرم خانم ��

به طرفش خم شدم و پرسیدم: �منظورت چی بود که گفتی: پس مامان تو بهشت

با چی راه بره؟�

پسرک جواب داد: �مامان خیلی مریض است و بابا گفته که ممکنه قبل از

عید کریسمس به بهشت بره؟�

دخترک ادامه داد :� معلم ما گفته که رنگ خیابانهای بهشت طلایی است،

به نظر شما اگه مامان با این کفشهای طلایی تو خیابانهای بهشت قدم بزنه،خوشگل نمی‌شه؟�

چشمانم پر از اشک شد و در حالی که به چشمان دخترک نگاه می‌کردم،گفتم:

�چرا عزیزم،حق با تو است،مطمئنم که مامان شما با این کفشها تو

بهشت خیلی قشنگ می‌شه